• ۱۵ آذر ۹۶
    • 0
    جراحی زیبایی برای درمان سرطان

    جراحی زیبایی برای درمان سرطان

    سرطان پستان امروزه یک بیماری قابل درمان است. پس از تکمیل درمان، بیماران سالهای سال زندگی طبیعی دارند وی عوارض درمان، از جمله عوارض جراحی میتواند بیماران را رنج دهد. این امر موجب شده جراحان از ابتدای تشخیص بیماری، به فکر مشکلات پس از درمان بیماران باشند. سال ها پیش درمان جراحی سرطان پستان فقط

    ادامه مطلب ←

پرتودرمانی چیست؟

یکی از روش های درمانی سرطان است که در آن با استفاده از پرتو(اشعه) های خاصی مانند ایکس، گاما و الکترون تغییراتی در DNA سلولها اتفاق می افتد که امکان تکثیر را از سلول ها سلب مینماید و در نهایت منجر به مرگ سلول های سرطانی میگردد.

عوارض پرتودرمانی چیست؟

پرتودرمانی به صورت موضعی انجام میشود و به همین دلیل عوارض آن عموما موضعی می باشند. در واقع عارضه شایع پرتودرمانی فقط سوختگی خفیف پوست میباشد.

کدام بیماران سرطان پستان به پرتودرمانی نیاز دارند؟

مهم ترین موادی که لازم است پرتودرمانی انجام شود عبارتند از: وقتی اندازه تومور ۵ سانتی متر یا بیشتر باشد، وقتی غدد لنفاوی زیربغل درگیر باشند و یا وقتی جراحی حفظ پستان انجام شده باشد.

در کدام مرحله از درمان سرطان پستان به پرتودرمانی نیاز میشود؟

معمولا پس از پایان جراحی و شیمی درمانی انجام میشود. اما روش جدیدی هم وجود دارد که در موارد خاصی میتوان حین عمل جراحی پرتودرمانی را انجام داد.

پرتودرمانی پستان به چه روش هایی انجام میشود؟

روش معمول پرتودرمانی خارجی است که پرتوهای مورد نظر توسط دستگاه شتاب دهنده خطی در مسیری مماس با ناحیه ای که قرار است پرتودرمانی شود به بدن تابانده میشوند. با این روش کل بافت پستان تحت پرتودرمانی قرار میگیرد. روش های دیگر که در آنها فقط بخشی از پستان تحت پرتودرمانی قرار میگیرد عبارتند از: براکی تراپی با استفاده از لوله های متعدد داخل بافتی، براکی تراپی با استفاده از بالن داخل بافتی، پرتودرمانی سه بعدی خارجی و پرتودرمانی حین عمل.

پرتودرمانی حین عمل جراحی چیست؟

روشی است که پس از برداشتن توده سرطانی سردستگاه شتاب دهنده خطی وارد حفره خالی شده از تومور میشود و در مدت معینی مقدار معینی از پرتو الکترون به آن ناحیه از پستان داده میشود.

آیا همه بیمارانی که به پرتودرمانی نیاز دارند میتوانند حین عمل جراحی پرتودرمانی شوند؟

این روش در واقع برای اکثر بیماران قابل استفاده نیست. بیماران خاصی که این روش برای آنها قابل استفاده است باید سن ۶۰ سال یا بیشتر داشته باشند، تومور فقط یک کانون داشته باشد و اندازه آن تا ۳ سانتی متر باشد. این انتخاب باید با حساسیت زیاد انجام شود و معیارهای تخصصی بیشتری هم وجود دارند.